#Natuurweetje
In Nederland grazen heckrunderen in de Oostvaardersplassen en op de Slikken van Flakkee. In de Oostvaardersplassen heeft het heckrund bewezen op eigen benen te kunnen staan.
De populatie kan er voortbestaan zonder menselijke zorg. In 2005 bestond deze populatie uit circa 800 dieren. Daarna volgde er een “aanpassing aan het terrein” en liep hun aantal terug tot een dieptepunt van ongeveer 190 exemplaren eind 2013. In 2014 is de populatie weer iets gegroeid.
Tegenwoordig worden heckrunderen in Nederland ingeschakeld in de begrazing van natuurgebieden. Dankzij hun “wilde eigenschappen” kunnen ze het hele jaar buiten doorbrengen en hebben ze weinig zorg nodig. Door een efficiënte spijsvertering – en toegang tot vezelrijke voeding – produceren heckrunderen relatief weinig methaangas en is de consistentie van hun mest relatief vast. Het duurt relatief lang tot een heckrund geslachtsrijp is.
De kalveren zijn vrij klein waardoor ze makkelijk zonder hulp van buitenaf ter wereld komen. De introductie van heckrunderen in voor het publiek toegankelijke gebieden is minder geslaagd. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Schotse hooglanders dulden heckrunderen geen recreanten in hun nabije omgeving en er zijn af en toe daadwerkelijk incidenten.
